Tijdens de commissievergadering van 2 december 2020 is er gesproken over het Centrumplan Doorwerth.
Hieronder leest u onze bijdrage:
Teleurgesteld, verbaasd, boos en vooral beschaamd zijn de gevoelens van onze fractie na lezing van het raadsvoorstel Centrum Doorwerth.
Om met dat beschaamd te beginnen: we vinden het buitengewoon pijnlijk dat we aan Doorwerth de boodschap moeten afgeven dat de realisatie van het centrumplan tenminste een aantal jaren is vertraagd en de eerder door de raad goedgekeurde plannen niet haalbaar zijn. Onze oprechte en welgemeende excuses aan alle betrokkenen voor deze gang van zaken. Als gemeente (nadrukkelijk meervoud) zijn we ernstig tekortgeschoten.
We zijn ook verbaasd over de gang van zaken tot nu toe en hebben er veel vragen over. Het college stelt dat het realiseren van het Masterplan zeer complex blijkt te zijn. Ja en? Dat wisten we toch toen we er aan begonnen. Er is toch uitdrukkelijk gekozen voor een Masterplan? Hebben we met zijn allen de complexiteit van het project onderschat? Moeten we concluderen dat dit plan voor onze gemeente een maatje te groot is?
De grondexploitatie van het totale project is na ruim twee jaar in de zomer van 2019 geactualiseerd, lezen we in het voorstel. Het is nu bijna 2021. Eerst nu komt in de openbaarheid dat het plan in de huidige vorm een tekort heeft van meer dan één miljoen euro. Is dat niet een beetje aan de late kant? Is er vanuit de organisatie niet eerder het signaal afgegeven dat de realisatie van het plan onze draagkracht te boven gaat?
Vanwege de uitkomst van de Grex (grondexploitatie) is het nodig een aantal uitgangpunten uit het besluit te wijzigen. We kunnen niet anders doen dan dit beamen. Maar of de voorgestelde wijzigingen adequaat en voldoende zijn is voor onze fractie zeer de vraag. Met name de tekst onder Ad1 van de argumenten roept die vraag bij ons op.’ Kostenneutraliteit wordt losgelaten’. Wat betekent dat? Gaat de gemeente financieel bijspringen? Hoe reëel is het om er van uit te gaan dat we de afboeking van € 365.000 kunnen compenseren en het voorbereidingskrediet wordt terugverdiend? Wie gaat de deelprojecten betalen die geld kosten, als deze ooit al worden gestart?
Over de aanpak/uitvoering van het voorstel zijn we niet echt enthousiast. Vóór eind maart moet u een besluit nemen over de aankoop van het terrein Woonzorg. Daarover moet de raad nog worden geconsulteerd en moet er met Woonzorg over worden gesproken. Krap aan allemaal. Gaat dat lukken? Het college wil immers ook nog de randen gaan verkennen van het gemeentelijk beleid en het masterplan. Wat betekent de aanpak/uitvoering overigens voor de geplande scholenbouw? Een stedenbouwkundige uitwerking van het woondeel en het leerdeel is noodzakelijk, geeft het college aan. Levert dat vertraging op? Kan er ook vertraging ontstaan als gevolg van de stikstofproblematiek?
Over het afboeken van de gemaakte plankosten en het formeel goedkeuren van de aanwending van de reserves valt heel veel te zeggen. Dat doen we bij gelegenheid wel een keer. Eén opmerking hierover willen we nu kwijt. Toen onze fractie in 2017 kritische opmerkingen maakte bij het onttrekken van middelen aan de reserve sociaal domein voor dit project werd ons door de toenmalige portefeuillehouder verzekerd dat dit geen grote gevolgen zou hebben voor die reserve. ‘We verdienen het wel terug.’ Tja helaas is die voorspelling niet uitgekomen.
Hoe verder? Het college geeft aan dat niets doen geen alternatief is. Niets doen is inderdaad geen serieus alternatief. Wat dan wel? Het voorstel goedkeuren en er maar het beste van hopen? Te riskant vindt onze fractie. Daarvoor zijn er te veel open eindjes en onzekerheden. Onze fractie adviseert het college daarom met de opmerkingen van vanavond aan de slag te gaan en binnen niet al te lange termijn met een aangepaste versie van het voorstel terug te komen bij de raad.
